Met 'de Rooie' - een Transalp 600 uit 1989 - door de Himalaya en Siberië.
Voorjaar & zomer 2019: Oezbekistan, Tadzjikistan, Kirgizië, Mongolië, Rusland en Skandinavië. Met 'de Rooie' - een Transalp 600 uit 1989 - over de Pamir Highway en door Siberië. Lees het verhaal bij de foto's van de allroad-reis van Dirk van Balen.
Grote foto: De 'Rooie' op 4655 m, hoogste punt Pamir Highway (zie beschrijving foto 7).
LET OP: Voor de goede volgorde moet je de foto's aanklikken.
Foto 1: 'De Rooie' op het gravel.
Dit is mijn brommer in battle outfit. Een Honda Transalp PD06 uit 1989 als basis voor een lange allroad trip die begon in Bishkek, Kirgizië en via een paar krullen door midden Azië, Siberië, Rusland, voormalig oost-Europa en Skandinavië wee in Holland eindigde. Het meest volumineuze aan mijn bepakking zijn wel de slaapzak en tent. Wat zwaar is laag, wat licht is hoger. Ik heb ook gekozen voor het gebruik van een tanktas (Gewichtsverdeling voor-achter + praktisch). Het meeste gewicht is toe te schrijven aan het kookstel, onderdelen, gereedschap, reserve benzine en olie. (Water draag ik in een 3L camelback op mijn rug). Het totale gewicht voor mijn wereldreis-uitrusting bleef onder de 32 kg wat ik voor dit werk acceptabel vond bij vertrek. Onderweg zijn daar toch nog een paar kilo's af gegaan hoor! 🙂
Foto 2: Een harde landing op de Pamir Highway.
We beginnen hier een eindje op weg in de Himalaya langs de Pamir Highway. Je ziet wel dat de naam meer luxe is dan de omstandigheden. Het wegdek is werkelijk een weg-dek. Heerlijk als je van off-road houdt, maar minder als je je daar niet op hebt voorbereid. Op de foto wordt de schade aan een koffer provisorisch verholpen na een harde landing in diep grind. Plaatsen waar je aan benzine komt zijn schaarser dan de waterpunten. De weersomstandigheden waren tot dusverre van heel heet tot MOORDEND heet. Goede voorbereiding loont zich op dit soort trips dubbel! Ik deed mijzelf b.v. een groot plezier door te kiezen voor een niet te zware motor en dito bagage. Zo is er een waslijst aan zaken die ik door moest om tot goede resultaten te komen onderweg. De uitdagingen zijn legio! Heel enerverend, and it makes you feel ALIVE!
Foto 3: 'De Rooie' voor een yurt.
Dit prachtige plaatje maakte ik aan de rand van een dorpje, dat in een straal van 70km het enige was, voor een traditionele yurt of ook wel ger. Hoewel voor het overgrote deel hier in de Himalaya de Islam gepredikt wordt, waren deze mensen nog meer sjamanistisch. Dit kwam naar voren toen een van de reisgenoten na een val zijn linkervoet niet meer kon gebruiken. Hij lag langs de kant v.d. weg in het stof toen er na een minuut of 10 een terreinauto met locals stopte die ook 2 aussies aan boord hadden. Wij vroegen om een doktor en x-ray ... de chauffeur was het alternatief voor alles. Ze hebben daar niks anders! Dus: patiënt inladen en naar dit dorp gebracht. Daar lag hij dan....4 dagen! Gezang, bezweringen en rook mochten niet baten. De zwelling was inmiddels wel afgenomen, dus spalkten we de enkel en voet en deden loopoefeningen 3X daags. Er werd een man opgetrommeld die de motor ging halen en naar de volgende stad zou rijden ('s NACHTS ! ) Daar stapte de ongelukkige de volgende dag weer op zijn brommer om de reis helemaal uit te rijden. Best stoer als je bedenkt dat je het over een 67 jarige hebt met 3 jaar zijn rijbewijs op zak en 0 ervaring naast de weg 🙂
Foto 4: Tanken.
Zo gaat tanken hier. En je ziet wel dat 'trechtervasthouder' hier een serieus beroep is!
Foto 5: Wat bloeit er in de woestijn?
En na al die kale rotsen, stof en stenen ineens deze prachtige plant in bloei! Ik schat dat dit op zo'n 3000m hoogte was, begin juli 2019. Toen ik de eerste planten zag was ik met stomheid geslagen... hier ís toch niks? Later stonden we in een enorm veld van ditzelfde gewas waarin een grote kudde paarden stond te grazen. Zij brengen daar mest en vocht, wat het mogelijk maakt voor deze planten om zelfs hier te groeien. Prachtig zoals de natuur werkt!
Foto 6: "Keep 'm rolling"
Ze zien er meestal niet uit, maar degenen die ik zag liepen lang niet slecht. Deze motoren met zijspan werden ooit gekopieerd van een duitse, achtergelaten na de slag om Stalingrad. Hier doen ze voor van alles dienst, als er iets vervoerd moet worden. Water, vee, een vervelende schoonmoeder, noem het maar op.
Foto 7: Een hoog(s)tepunt!
Op het hoogste punt van deze 'snelweg', de AK Baital- pas, staat dit bord. Hier maakte ik een belofte waar door een sticker van 'Bartang' links onderin de hoek te plakken( 07-2019) De militaire controlepost even verderop wordt vaak als gevaarlijk en agressief omschreven, maar wij ondervonden geen enkele last van hen. Het weer kan er wèl extreem zijn. Wij maakten er intense zon, regen, sneeuw, hagel en heftige windvlagen in korte tijd achter elkaar en tegelijkertijd mee! Het was eigenlijk mijn bedoeling om ook de Bartang vallei in te gaan, maar deze was geblokkeerd door een recente aardbeving. Het hele gebied is hier behoorlijk tektonisch en dat geloof je direct als je het landschap ziet. Hoogvlaktes waarin vulkaankegels staan. Het land erodeert hier snel door de elementen en de beweging ondergronds.
Foto 8: Een speeltuin met veel modder.
Als ik lekker aan het buitenspelen ben ziet mijn motor er zó uit. In dit geval was ik de scout om het voorliggende terrein te verkennen op een doorwaadbare plaats door een rivier. Hier staat 'de Rooie' weer op droog gras, maar het halfuur dat daaraan vooraf ging was aardig fitnessen! 🙂 De Heidenau K60 scout kon het niet helemaal bijbenen.. Uiteindelijk vond ik een nagenoeg droge sloot waar we moeiteloos doorheen kwamen.
Foto 9: Het motto: hoofd en planeet koel houden.
Onderstaand plaatje maakte ik in de Altaï aan de Mongoolse kant, richting de noord-Gobi woestijn. Erg prettig voelde ik me toen niet omdat er spontaan spaaknippels af begonnen te breken in het achterwiel ... AAAAHH !!! Met veel kunst en vliegwerk heb ik de boel nog aardig lang aan het rollen weten te houden. In Ulan Bataar, de hoofdstad zou hulp zijn.. Nog maar 2200 km off road ! Never give up !!
Ook even aandacht voor de woestijn hier. Die is niet zomaar zo groen aan het worden, maar omdat er een plan op los is gelaten dat de-desertification heet. Hierbij worden ook weer grote kuddes vee ingezet als tool om de boel weer leefbaar te krijgen en het klimaat meer richting 'normaal' om te buigen door temperatuurdaling.
Foto 10: Wat doet Van Balen Motoren hier?
Tja en dan dit. De staat van de Nederlandse vlaggetjes en de sticker van Van Balen Motoren spreken tot de verbeelding na slechts 60 dagen 'buiten spelen'. Tijd voor grondige inspectie en onderhoud van man en machine! Voor wat het motorblok betreft, het werk wat ik door Van Balen Motoren heb laten doen; niets dan lof. Ook onderweg nog wel contact gehouden en goede raad opgevolgd. Als je wilt weten wat Freek aan dit motorblok gedaan heeft, vraag het 'm!
Met Van Balen Motoren kom je verder!
Dirk van Balen.
